ذخیره‌سازی اطلاعات همه «کاربران» جهان در 35 مرکز
میثم لطفی در روزنامه ی ایران نوشت:
اگر جزو آن دسته از کاربرانی هستید که گوشی هوشمند اندرویدی دارید، به محض خرید دستگاه جدید و وارد کردن حساب کاربری به شما گفته می‌شود فقط با یک کلیک همه اطلاعات شخصی حتی اپلیکیشن‌هایی که نصب کرده بودید از گوشی قدیمی به گوشی جدید منتقل شود. این اتفاق در آیفون و دیگر دستگاه‌های الکترونیکی به همین صورت دنبال می‌شود و در مجموع، هر آنچه در قالب ردپای دیجیتالی از خود برجا می‌گذارید به طور کامل ذخیره می‌شود تا بتوانید در صورت لزوم دوباره از آنها استفاده کنید. فضای پردازش ابری که برای ذخیره اطلاعات شخصی در دنیای مجازی به کار گرفته می‌شود این روزها محبوبیت فراوان دارد و با وجود این، هیچ کاربری بدرستی نمی‌داند که در چه نقطه از کره خاکی اطلاعات شخصی او نگهداری می‌شود و این مکان تا چه اندازه ایمن است که بتواند از اطلاعات او بدرستی نگهداری کند. نشریه تایم در آخرین شماره خود اعلام کرد که در سراسر جهان 35 مرکز داده اصلی وجود دارد که اطلاعات همه کاربران روی آنها قرار می‌گیرد و مدیریت بخش اعظم این اطلاعات در کنترل امریکا است.
ردپای دیجیتالی من
فضای پردازش ابری یک پلتفرم جامع محسوب می‌شود که امکان ذخیره‌سازی داده در دنیای مجازی را فراهم می‌کند تا بدون استفاده از دیسک‌های سخت‌افزاری بتوانید حجم‌ها و فرمت‌های مختلف اطلاعات را نگهداری کنید و از هر نقطه و با هر دستگاهی، به آنها دسترسی داشته باشید. نشریه تایم در گزارش جدید خود اعلام کرد بخش اعظم سرورهای پردازش ابری که برای ذخیره‌سازی داده مورد استفاده قرار می‌گیرند را چهار شرکت امریکایی آمازون، مایکروسافت، گوگل و آی‌بی‌ام کنترل می‌کنند و در این میان آمازون حدود یک‌سوم این فضا را به صورت اختصاصی در اختیار گرفته است تا داده‌های شخصی بیشتر مردم جهان را در اختیار داشته باشد.
سرورهای اصلی که داده‌های کاربران جهانی را در خود نگهداری می‌کنند در کشور امریکا مستقر هستند و مراکزی که مدیریت این سرورها را در اختیار دارند، در بسیاری از موارد چند نسخه از داده‌های شخصی من و شما را برای خود نگه می‌دارند. به عنوان مثال زمانی که یک اطلاعات جدید را روی فضای مجازی منتشر می‌کنید، این اطلاعات به سرور مرکزی در امریکا می‌رود. سپس برای دسترسی بهتر و آسان‌تر یک نسخه از اطلاعات مذکور به شهرهای بزرگ در نزدیکی محل سکونت شما انتقال می یابد تا هر زمان که ساکنان مناطق نزدیک به این شهرها به اطلاعات شخصی خود نیاز داشتند، در کوتاه‌ترین زمان به آن دسترسی پیدا کنند. البته نکته اینجاست که سرورها در همه شهرهای بزرگ منتقل نشده‌اند و به عنوان مثال، همه اطلاعات کاربران گوگل در کشورهای جنوب شرق آسیا در سرور شانگهای نگهداری می‌شود.
پروفسور «دان اسوانتیسان» یکی از متخصصان قانونگذاری اینترنتی در دانشگاه« بوند» استرالیا در این خصوص گفت: «همیشه این خطر وجود دارد امریکا و دیگر کشورهایی که اطلاعات شخصی شما به آنها انتقال پیدا می‌کند، سطح استاندارد امنیت را رعایت نکنند و بدون آنکه مطلع باشید، شما را در معرض خطرات جدی قرار دهند. اگر اطلاعات شما به کشور دیگری برود، اصلاً مشخص نیست چه افرادی به آن دسترسی دارند و هیچ مرکزی نمی‌تواند متوجه شود که مراکز ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی یا سازمان‌های دولتی تا چه اندازه می‌توانند به اطلاعات شما دسترسی داشته باشند.»
حجم گسترده داده‌ها
به گفته دکتر «مارتین هیلبرت» مدیر دانشگاه کالیفرنیای جنوبی اگر قرار بود حجم اطلاعاتی که هر روز تولید می‌شود را در کتاب‌های کاغذی چاپ کنیم 13 جلد کتاب (هر کتاب با هزار صفحه)مساحت کشور امریکا را به طور کامل می‌پوشاند. ظرفیت حافظه‌های ذخیره‌سازی داده در جهان هر سه سال دو برابر می‌شود و نخستین گزارش‌های رسمی نشان داده بود سال 2007 میلادی 295 اگزابایت اطلاعات در جهان ذخیره شده است. بر این اساس می‌توان گفت هم‌اکنون حدود 1800 اگزابایت اطلاعات در جهان موجود است که باید آنها را در سرورهای بزرگ ذخیره کرد.
طی دو دهه قبل فرآیند تبدیل اطلاعات آنالوگ به دیجیتال به طور کامل انجام شده است و هم‌اکنون تمامی اطلاعاتی که در سرورهای بزرگ ذخیره می‌شود فرمت دیجیتالی دارند. تا سال 2010 میلادی 94 درصد اطلاعات ذخیره شده در جهان دیجیتال بودند که این رقم برای سال 2016 میلادی صد درصد گزارش شد. شرکت‌های بزرگ ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی و فناوری، توجه ویژه به این اطلاعات دارند و سرمایه‌گذاری‌های گسترده انجام می‌دهند تا از آنها مراقبت کنند. البته باید توجه داشت به صورت همزمان نسخه دیگری از این اطلاعات هم در اختیار کاربران است. بر اساس آخرین آمار موجود از تمام اطلاعات دیجیتالی در جهان، یک کپی از 52 درصد آنها روی هارددیسک‌های شخصی کاربران موجود است و 28درصد آنها هم روی دیسک‌های نوری ذخیره می‌شوند.
اطلاعات من کجاست؟
سرورهای بزرگ که در اختیار چهار شرکت مایکروسافت، گوگل، آمازون و آی‌بی‌ام قرار دارند، به طور ویژه در کشور امریکا مستقر شده‌اند و البته این شرکت‌ها برای ارائه هرچه بهتر خدمات اینترنتی در دیگر شهرهای بزرگ جهان هم سرور دارند. نشریه تایم در شماره اخیر خود اعلام کرد یکی از بزرگترین سرورهای اینترنتی که بخش اعظم اطلاعات مربوط به کاربران جهانی را در خود جا داده 350 East Cermak نام دارد که در فضایی به وسعت 1.1 میلیون فوت مربع در شهر شیکاگو واقع شده است. سرور اینترنتی بعدی با نام QTS Data Center در فضایی به وسعت 990هزار فوت مربع در آتلانتا قرار گرفته است و سومین سرور بزرگ نیز با نام Nap of the Americas در فضای 750 هزار فوت مربعی در فلوریدا قرار گرفته است. دیگر سرورهای بزرگی که بخش اعظم اطلاعات شخصی کاربران جهانی به آنها منتقل می‌شود به ترتیب Next Generation Data کشور ولز، Microsoft Data Center ایرلند، Phoenix One امریکا، Dupont Fabros CH1 امریکا و Supernap امریکا هستند.
اگرچه هنوز بسیاری از مردم با مفهوم پردازش ابری آشنایی ندارند، ولی خواسته یا ناخواسته ردپای دیجیتالی آنها در دنیای مجازی و فضای پردازش ابری باقی می‌ماند و نکته مهم اینجاست که یک نسخه از این اطلاعات در بیشتر موارد به کشور امریکا می‌رود. در این زمینه هنوز شفاف‌سازی صورت نگرفته است که امنیت این اطلاعات چطور تأمین می‌شوند و در کنار آن، از زمانی که «ادوارد اسنودن» کارمند اسبق سازمان امنیت ملی امریکا (NSA) اسنادی را در این زمینه منتشر کرد مشخص شد که این کشور به صورت غیرقانونی اطلاعات کاربران را مورد استفاده قرار می‌داده است. کارشناسان امنیتی می‌گویند هیچ سروری در جهان وجود ندارد که بتواند صد درصد امنیت داده‌های کاربران را تأمین کند و نه تنها برای سازمان‌های دولتی، بلکه گروه‌های هکری نیز این اطلاعات می‌تواند اهمیت فراوان داشته باشد. به هر حال توجه داشته باشید که اگر چه اطلاعات مجازی شما به صورت فیزیکی روی هارددیسک رایانه شخصی ذخیره نمی‌شود، ولی یک نقطه از جهان به صورت فیزیکی و سخت‌افزاری از این اطلاعات نگهداری می‌کند و به همین خاطر اگر قرار است یک ردپای دیجیتالی از شما به‌جا بماند، باید دقت ویژه روی آن شود تا مشکلی در این زمینه به وجود نیاید.
انتهای پیام
