خاطره شهرام جزایری از «یک اتاق دو در یک»
شهرام جزایری در خاطره ای تلگرامی از مورچه هایی می گوید که احتمالا در مدت زندان زندگی آنها را دنبال می کرده و در تلاش برای تهیه ی غذا چطور کار گروهی می کردند «بدون اينكه كوچكترين اختلاف و يا دعوايي داشته باشند».
به گزارش انصاف نیوز، شهرام جزایری نوشت:
يادم مياد در يك اتاق دو در يك حدود شش ماه با مورچگان زندگي كردم و به رفتارهاي مورچه ها دقت و تأمل زيادي داشتم.
يه نقطه اي از غذا از يك طرف اتاق از سوي مورچه اي به وسط اتاق منتقل مي شد و مورچه غذا رو ميذاشت و بر مي گشت تا غذاي بعدي را بياورد و مورچه ديگري از وسط اتاق، غذاي مورچه اول را تحويل مي گرفت و به مقصد مي برد.
اين موضوع هزاران هزار بار تكرار مي شد بدون اينكه كوچكترين اختلاف و يا دعوايي داشته باشند، فقط و فقط فكر كار و تلاش گروهي بودند اما ما انسانها…
انتهای پیام
اما ما انسان ها … (خجالت ميکشيده ادامه بده، خودم بقيه شو ميگم) کفتار وار به هم حمله ميکنيم و براي دستمالي، قيصريه هايي را به آتش ميکشيم. حرص و طمع مان، تمامي نداشته و همه چيز را براي فقط خودمان ميخواهيم. حق فقط بجانب ماست، و اگر کسي صرفا” نظري برخلاف نظر ما داشت، نابودش مي کنيم. اغلب گرگ هستيم و در لباس ميش، به گوسفندان حمله ميکنيم. همديگر را نصيحت ميکنيم به کلام و رفتار خوب و انساني، اما خودمان بدتر از شغال و کفتاريم.
من فکر می کنم آقای جزایری خیلی زیرکانه تحت عنوان این داستانک!که خیلی هم موضوع جدیدوعجیبی نیست،می خواست این پیام رو غیرمستقیم بده،گه بنده شش ماه دریک سلولی زندگی کردم که مساحتش دو متر بوده ومورچه ها هم اونجا جولان می دادند(که انصافا هم طاقت فرسا بود)
این آقا دزده و شما ها که دارید تبدیلش می کنید به چهره، جیره خور یک دزد