۱۰ کار ناپسندی که والدین هیچوقت نباید با فرزند خود انجام دهند

همشهری نوشت: همه چیز از آن لحظات دوست‌داشتنی آغاز می‌شود که از بچه کوچکی اسمش را می‌پرسند و والدینش به این سؤال پاسخ می‌دهند. اگر پدر و مادر فقط تا زمانی که کودک حرف زدن را یاد بگیرد این کار را انجام دهند، ایرادی ندارد، اما بسیاری از پدر و مادرها حتی از جانب فرزند نوجوان خود هم در همه جا صحبت می‌کنند.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزیاتو، پدر و مادرها گاهی بیش از اندازه به فرزندان خود کمک می کنند، اما آن ها نمی توانند به جای فرزندان شان زندگی کنند. وظیفه ی والدین این است که کمک کنند فرزندان شان رشد کنند و خودشان کسب تجربه کنند و بسیار مهم است که در این کار زیاده روی نکنند.

در ادامه از کارهایی خواهیم گفت که پدر و مادرها هرگز نباید با فرزندان خود کنند.

۱- به جایش صحبت می‌کنید

همه چیز از آن لحظات دوست داشتنی آغاز می شود که از بچه ی کوچکی اسمش را می پرسند و والدینش به این سؤال پاسخ می دهند. اگر پدر و مادر فقط تا زمانی که کودک حرف زدن را یاد بگیرد این کار را انجام دهند، ایرادی ندارد، اما بسیاری از پدر و مادرها حتی از جانب فرزند نوجوان خود هم در همه جا صحبت می کنند؛ در خانه، در فروشگاه و هر جای دیگری.

ایرادش چیست؟ والدین با این کار فرصت صحبت کردن از جانب خود را از فرزندشان می گیرند. اگر خودش از شما خواست، می توانید او را یک راهنمایی مختصر کنید که باید چه پاسخی دهد. اما به طور حتم هرگز نباید به جای او صحبت کنید.

چه باید کرد؟ بار دیگر وقتی خواستید از جانب فرزندتان صحبت کنید، سعی کنید جلوی خودتان را بگیرید و اجازه دهید خودش صحبت کند.

۲- دوستش می‌شوید

بسیاری از پدر و مادرها سعی می کنند با فرزند خود دوست شوند و دل شان نمی خواهد او هیچ چیزی را از آن ها پنهان کند. این رفتار پدر و مادرها قابل درک است، اما بیایید نگاه عمیق تری به آن داشته باشیم. به چه کسی دوست می گویند؟ کسی که با او می توانید تحت یک شرایط برابر صحبت کنید. بله شما می توانید به یک دوست هر چیزی را بگویید.

اما والدین نقش متفاوتی دارند: پدر و مادر مراقب فرزندشان هستند و او را عاشقانه دوست دارند. هیچ لزومی ندارد که تلاش کنید به دوست خیلی نزدیک فرزندان تبدیل شوید. اجازه دهید او در میان همسن و سالانش برای خود به دنبال دوست بگردد. پدر و مادر برای زمانی هستند که فرزند نیاز به عشق و حمایت دارد.

چه باید کرد؟ از نزدیکی بیش از اندازه به فرزندتان خودداری کنید. یاد بگیرید که از فرزندتان حمایت کنید و به او احترام بگذارید.

۳- برخورد درستی با خواسته‌هایش ندارید

ما خوب می دانیم که میوه و سبزیجات مفیدتر و سالم تر از شیرینی و شکلات اند و کفش نو کاربردی تر از عروسک و اسباب بازی است. به همین دلیل، پدر و مادرها به فرزندان خود دیکته می کنند که باید چه چیزی را بخواهند و چه چیزی را نه.

این رفتار چه پیامدی دارد؟ این کار باعث سرکوب شدن خود واقعی فرزندتان، خواسته ها و هدف هایش می شود. این رفتار می تواند از فرزند یک قربانی بی تقصیر بسازد یا حتی او را به یک یاغی در برابر همه تبدیل کند.

چه باید کرد؟ ببینید فرزندتان چه نیازها و خواسته هایی دارد. وقتی لازم است که عادت خوبی را یادش دهید، از خشونت پرهیز کنید و این کار را با لطافت انجام دهید.

۴- زیاد از حد کمکش می‌کنید

کودکان ۲ تا ۳ ساله دیگر می توانند لباس های مختلف را به تنهایی بپوشند و از تن درآورند، لیوان بشویند و لباس های کثیف را در ماشین لباسشویی بگذارند. به علاوه، در این سن، کودک واقعاً دوست دارد که خودش کارهایش را انجام دهد.

اما پدر و مادرها چه می کنند؟ تقریباً تا سن ازدواج هنوز لباس تن فرزندشان می کنند. و این رفتار خود را با هم با این جمله که «خودش نمی تواند!» توجیه می کنند. پدر و مادرها اجازه نمی دهند فرزندشان خودش کارها را انجام دهید و امتحان و تجربه کند. بعداً اما متعجب می شوند که چرا فرزند نوجوان شان بی نظم است یا به آن ها در کارهای مختلف کمک نمی کند.

چه باید کرد؟ اجازه دهید فرزندتان تا حد ممکن کارها را خودش به تنهایی انجام دهد.

۵- در مورد سلیقه‌اش تصمیم می‌گیرید

پدر و مادرها اغلب سعی می کنند سلیقه ی خود در زمینه ی کتاب، موسیقی و پوشش را به فرزندشان تحمیل کنند. نیت بدی از این کار ندارند، اما این رفتار فردیت فرزندشان را از او می گیرد. و در بسیاری از موارد، فرزند را به لجبازی سوق می دهد که تلاش می کند دقیقاً بر عکس خواست والدینش عمل کند.

چه باید کرد؟ فیلم های مورد علاقه ی خودتان را تماشا کنید و به موسیقی محبوب خودتان گوش دهید. در مورد چهره های مشهور مورد علاقه تان با فرزندتان صحبت کنید.

۶- پول‌هایش را می‌شمارید

فرزندتان را به خاطر پول توجیبی اش بازجویی نکنید و سعی نکنید متوجه شوید که چقدر پول برایش باقی مانده است. بدترین کاری که می توانید انجام دهید این است که کیف یا جیب هایش را بگردید. این کار اعتماد او را فوراً از بین می برد.

اهمیتی ندارد که چقدر پول برای فرزندتان باقی مانده. اجازه دهید آن را برای هر چه که دلش می خواهد پس انداز کند.

چه باید کرد؟ به فرزندتان یاد دهید که چطور می توان به لحاظ مالی موفق بود و اجازه دهید که هر چه دلش می خواهد با پولش بکند.

۷- در مورد سرگرمی‌ها و علایقش تصمیم می‌گیرید

مثلاً والدین دل شان می خواهد فرزندشان ساز زدن را یاد بگیرد و حاضرند ۳ بار در هفته او را تا آن سر شهر به کلاس موسیقی ببرند. پدر و مادرها اغلب به طور ناخودآگاه سعی می کنند سرگرمی ای را به فرزندشان تحمیل کنند.

چه باید کرد؟ صبور باشید، و حواس تان به فرزندتان باشد، به علائق و تمایلاتش توجه کنید و از او بپرسید که چه دوست دارد و اجازه دهید در همان رشته رشد و پیشرفت کند.

۸- موفقیت‌هایش را مال خود می‌دانید

شاید در شبکه های اجتماعی مادرهایی را دیده باشید که خود و فرزندشان را جمع می بدند، مثلاً می گویند: «ما غذا خوردیم» یا «ما تازه راه رفتن را شروع کرده ایم». آن ها حتماً حمایت زیادی از فرزندشان دارند، اما یاز هم آن کارها موفقیت والدین محسوب نمی شود و به خود فرزند تعلق دارد.

با بزرگ شدن فرزند، وضعیت جدی تر هم می شود. پدر و مادر رفته رفته شروع به صحبت درباره ی دانشگاه رفتن و استخدام شدن فرزندشان می کنند. و طوری هم این کار را انجام می دهند که گویی شایستگی خودشان است. در حالی که فرزندان از این کار بیزارند.

چه باید کرد؟ برای موفقیت های فرزندتان خوشحال باشید، اما آن ها را موفقیت خودتان ندانید.

۹- در مورد کادوهایش تصمیم می‌گیرید

کودکی که صحبت کردن را دیگر یاد گرفته، این حق را دارد که خودش کادوهایش را انتخاب کند. و لازم هم نیست که آن کادو یک لباس دیگر یا اسباب بازی ای آموزشی باشد.

درست است که همیشه نمی توان به آن ها اجازه دارد که خودشان در این مورد تصمیم بگیرند. اما با این کار چیز بسیار مهمی را به فرزندتان می دهید: قدرت انتخاب کردن، تصمیم گیری و مواجهه با پیامدهای تصمیمات و انتخاب خود. این مهارت در زندگی بزرگسالی از اهمیت زیادی برخوردار است.

چه باید کرد؟ اجازه دهید که فرزندتان خودش کادوهایش را انتخاب کند.

۱۰- در زندگی شخصی‌اش کنجکاوی می‌کنید

این امر به ویژه در دوران نوجوانی فرزندان صدق می کند. فرزندتان دوستان خودش را دارد و پرس و جو درباره ی دوستانش جز اذیت کردن او فایده ی دیگری ندارد. بسیاری از فرزندان در صورتی که احساس راحتی و اعتماد کنند، مسائل شخصی شان را با والدین خود در میان می گذارند.

چه باید کرد؟ به جای فضولی در زندگی شخصی فرزندتان، اجازه دهید حریم خصوصی خودش را داشته باشد. اگر دیدید که مایل به در میان گذاشتن جزئیات نیست، خیلی سؤال و جواب نکنید. و البته هرگز بی اجازه پیام های شخصی فرزندتان را نخوانید.

انتهای پیام