نامه‌ای سرگشاده به وزیر راه
جمعی از فرزندان شاهد و ایثارگر مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی به وزیر راه و شهرسازی نامه‌ای سرگشاده نوشته‌اند.
به گزارش دریافتی انصاف نیوز، متن این نامه در پی می‌آید:
بسم رب الشهدا و الصدیقین
خواهر گرامی،
سرکار خانم دکتر فرزانه صادق
(وزیر محترم راه و شهر سازی ج.ا.ا)
سلام و درود،
نمی‌دانیم دیروز در مراسم تقدیر از خانواده‌های شهدا، جای ما در نگاه شما خالی بود یا نه، اما همان لحظه که شاید شما در حال تکریم یاد شهدا بودید، یکی از نزدیک‌ترین مدیران منصوبتان در مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، بی‌رحمانه حکم جابجایی و آوارگی فرزندان شهدا و ایثارگران و برخی همکاران را امضا می‌کرد و فضای ملتهبی را در مرکز ایجاد کردند.
خواهر عزیز، این روزها، در سالروز پیروزی انقلاب و در آستانه میلاد شهدای کربلا، نمی‌توانیم از درد دل‌هایمان با شما نگوییم. ما از انتصاب شما به‌عنوان وزیر خرسند بودیم، اما امروز که بسیاری با بی مهری هر چه تمام شما را به‌عنوان مدیری ناپایدار و دشمن‌تراش می‌شناسند، تنها حسرت می‌خوریم که ای‌کاش پدر عزیزمان، مقام معظم رهبری، برای حمایت از شما قدمی برنمی‌داشتند. ای‌کاش دکتر پزشکیان شما را برای این جایگاه معرفی نمی‌کرد، چراکه شما شایسته موقعیتی والاتر از وزارت بودید؛ سیاست عرصه بی‌رحمی است و جای صادقان در آن تنگ.
اما حال که باب سخن گشوده‌ایم، بگذارید از دردهای این سه ماه بگوییم.
چقدر تلخ است که خون عزیزانمان پای این انقلاب ریخته شده، اما امروز شاهد باشیم کسانی که نه به انقلاب باور دارند و نه حتی جمهوریت نظام را قبول دارند، در مناصب مهم گمارده می‌شوند.
دردناک‌تر آنکه فردی که حتی ابتدایی‌ترین معیارهای اخلاقی را ندارد، بدون استعلام از مراجع ذی‌صلاح، در جایگاهی غیرتخصصی قرار می‌گیرد که بیشترین اختیارات مالی و پژوهشی به او سپرده شده است. وقتی اعتراض می‌کنیم، می‌شنویم که «جذابیت کاری» مهم‌تر از «صلاحیت اخلاقی» است!
این روزها، وقتی رئیس‌جمهور محترم، دکتر پزشکیان، نهاد گزینش را به چالش می‌کشد و معاونش با افتخار از بازگرداندن ۸۰۰۰ نیروی رد صلاحیت شده سخن می‌گوید، دیگر چه انتظاری است که ما، فرزندان شهدا و سایر خواهران شما، در مرکز تحقیقات احساس امنیت کنیم؟!
و اما درد دیگر…
دوست شخصی شما، که حالا بر جایگاه مدیریت مرکز تکیه زده است، هیچ اعتقادی به فرزندان شاهد و ایثارگر ندارد. ما را ناتوان و بی‌سواد می‌داند و به‌رغم تأکید قانون، مخالف تبدیل وضعیت ما به عضو هیئت علمی است. این در حالی است که خودشان اذعان دارند مرکز از نبود اعضای هیات علمی در پست‌های مدیریتی رنج می‌برد. آیا ما کم‌سوادتر از مشاوری هستیم که درباره تفکیک وزارتخانه، «رنج‌نامه جدایی نادر از سیمین» می‌نویسد و به انفعال شما خرده می‌گیرد؟!
خواهر عزیز، فرزانه‌ی صادق!
حرف‌ها زیاد است، اما خلاصه بگوییم: انتخاب شما برای مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی انتخاب خوبی نبود. شاید ما را در قامت ارزیابی دیگر تصمیماتتان نبینید، اما از باب خیرخواهی می‌گوییم: هنوز هم دیر نشده، ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است.
منتظر پاسخ و تظلم‌خواهی شما هستیم.
جمعی از فرزندان شاهد و ایثارگر مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی
انتهای پیام
