حدادعادل 13 آبان کجا بود میردامادی کجا

در سالهای اخیر، جمعی عموما حامی جریان احمدی نژاد و حدادعادل، جلودار برگزاری سالگرد این اتفاق شده اند، در حالی که احمدی نژاد در آن تاریخ ضمن مخالفت و عدم شرکت و همراهی با تسخیر سفارت آمریکا، پیشنهاد تسخیر سفارت شوروی را داشته است! اما حالا همان جریان جلودار پر و پا قرص سالگردها شده اند.

آذرماه 90، یعنی حدود دو سال پیش، جریان حامی احمدی نژاد در حرکت که به نظر می رسید با هدف مشابه سازی با تسخیر لانه است، اقدام به ورود چند ساعته به سفارت انگلیس در تهران کردند و تصاویر منتشر شده از آن تشابه زیادی به نوع تسخیر دانشجویان پیرو خط امام در سال 58 داشت. اما این بار پس از چندی، با انتقاد علنی رهبری در یک سخنانی مواجه شدند، انتقادی که کارشناسان و نیز دانشجویان سال 58 به تفاوت شرایط زمانی این دو مورد ابراز کرده بودند.

محسن میردامادی یکی از سه عضو اصلی حرکت 13 آبان ماه در پی انتخابات 88 با اتهاماتی بازداشت و هم اکنون دوران محکومیت را سپری می کند؛ اما فارغ از موضوع این اتهام، همچنان از تسخیر لانه دفاع می کند و این را در سال 88 از داخل زندان نیز طی بیانیه ای ابراز کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

انّ من صّرحت له العبرُ عمّا بین یدیه من المثُلات حجزته التقوی عن تقحّم الشبهات- آن که عبرتهای روزگاراو را آشکار شود و از آن پند پذیرد و از کیفر ها که پیش چشم اوست عبرت گیرد، تقوی او را نگه دارد، و به سر نگون شدنش در شبهه ها نگذارد. امام علی(ع)- خطبه 16 نهج البلاغه

روز سیزده آبان 1358 یکی از سر فصل های مهم تاریخ سیاسی ایران است. به تعبیر امام خمینی(ره) آن رویداد سر آغاز انقلاب دوم در کشور ماست. از این رو فهم درست آن بخصوص سی سال بعد از آن واقعه، حاوی درسهای فراوان تاریخی و راه گشایی برای عبور از پیچیدگی های سیاسی امروز است.

تسخیر سفارت امریکا به وسیله دانشجویان مسلمان پیرو خط امام باید با شناخت شرایط زمانی و تاریخی خود، هم در عرصۀ داخلی و هم در عرصۀ بین المللی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. توصیف و تحلیل آن واقعه بر پایه شرایط امروز و بدون توجه به واقعیات آن زمان به همان اندازه اشتباه است که بخواهیم در باب مسائل امروز جامعه بر مبنای شرایط و معیارهای آن روز و آن زمان قضاوت کنیم، موضوعی که متأسفانه در سالهای اخیر به آن بی توجهی شده است. هر حادثه ای را باید بر اساس زمینه ها و ظرف های زمانی و مکانی آن فهمید و بازخوانی کرد و بی توجهی به این امر جز عدم درک تحولات زمان و مکان و فرار از مسائل و دردهای جامعه و تکرار تجربه ها حاصلی ندارد.

با توجه به این ضرورت می توان دریافت که:

1- تسخیر سفارت امریکا واکنش در قبال سیاست هایی بود که دولت امریکا با کودتای 28 مرداد علیه کشور ما آغاز کرده و تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی و حتی بعد از آن و زمان تسخیر سفارت آن ها را ادامه داده بود.

2- تسخیر سفارت امریکا پاسخ به تهدید های خارجی نسبت به انقلاب بزرگ اسلامی و دستاوردهای آن بود که با توجه به تجربیات تاریخی به نگرانی جدی آن روز بخش قابل توجهی از دانشجویان و مردم تبدیل شده بودکه دفاع از انقلاب مردمی و نظام نوپای حاصل از آن را مهمترین وظیفه خود می دانستند.

3- عکس العمل مثبت مردم در سراسر کشور پس از تسخیر سفارت امریکا و اجماع عمومی در تأیید آن حرکت نشان داد که سیاست های امریکا تا چه میزان در افکار عمومی آثار منفی برجای گذاشته و آن سیاست ها و دخالت ها و حمایت از رژیم دیکتاتوری شاه در چه حد موجب نفرت همگانی شده بوده است.

اکنون سی سال بعد از آن رخداد مهم که علاوه بر ایران، منطقه و جهان را نیز تحت تأثیر قرار داد، می توان به تعبیر حضرت علی(ع) از این تاریخ سی ساله برای امروز پند و عبرت گرفت. بر این اساس شاید بتوان گفت:

1- اقدام دانشجویان مسلمان پیرو خط امام برگی درخشان از تاریخ فعالیت های دانشجویی در ایران و جهت گیری ضد استعماری دانشجویان مسلمان و دفاع آنان از منافع ملی است که در جلوگیری از دخالت بیگانه و آسیب زدن به نظام جمهوری اسلامی در دوران پس از انقلاب تأثیرات جدی داشته است.

2- عدم محبوبیت یا مقبولیت برخی چهره ها و افراد که برخلاف دیدگاهها و عملکردهای گذشتۀ خود، تازه امروز به شعارهای سی سال قبل مردم رسیده اند، نباید باعث نادیده گرفتن واقعیات و ضرورت های آن زمان و تردید نسبت به اصالت و درستی مواضع مبتنی بر آنها شود.

3- این تصور، که برخی به ترویج آن مشغولند، مبنی بر این که وجود مشکلات امروز در روابط ایران و امریکا به دلیل ماجرای تسخیر سفارت امریکا در سال 58 است نیز ناشی از نادیده گرفتن واقعیت های دیگری در طول سی سال گذشته است.واقعیت این است که امریکائیان از سال 1366(1987میلادی) که مک فارلین را به عنوان سفیر ویژه به ایران فرستادند و حتی حاضر شدند به ایران سلاح بفروشند، خواهان برقراری روابط با ایران شده و در واقع موضوع تسخیر سفارت را به تاریخ سپرده و با عبور از آن واقعه، روابط آینده خود را با ایران در گرو گذشته آن قرار نداده اند.این موضوع بعدها نیز در اظهارات آلبرایت، وزیر خارجۀ دولت کلینتون و نیز خود او انعکاس داشته است به نحوی که با عذرخواهی تلویحی از سیاست های گذشته خواستند نشان بدهندکه موضوع تسخیر سفارت از نظر آنان موضوعی تمام شده است که مناسبات سیاسی آینده در گرو آن نیست. لذا می توان گفت مسائل کنونی بین دو کشور بیشتر تحت تأثیر تحولات و مسائل داخلی امروز دو کشور قرار دارد و موضوع تسخیر سفارت هم اکنون جزء مسائل و مشکلات میان دو کشور نیست.

4- علی رغم تحولات و تغییرات مهمی که نسبت به دوران انقلاب، هم در عرصۀ داخلی و هم در عرصۀ بین المللی بوجود آمده است، باید به این نکته توجه داشت که برای اصلاح امور داخل کشور و پیشبرد اصلاحات مورد نیاز، نمی توان و نباید نگاه به خارج داشت. زیرا این یک اصل است که بیگانگان صرفآ منافع خود را دنبال می کنند. لذا همان طور که نیروهای اصیل اصلاح طلب همواره تأکید داشته اند، باید باور داشت که اصلاحات زمانی می تواند موفق و ماندگار باشد که درون زا و مبتنی بر خواست و ارادۀ مردم باشد. چرا که بر اساس یک قاعدۀ قرآنی که می فرماید: ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم، خداوند سرنوشت قومی را دگرگون نمی کند مگر آنکه در درون خود تغییر ایجاد کرده باشند. بنا براین همواره لازم است به خواست و ارادۀ مردم متکی بود و به خداوند بزرگ توکل کرد. گرچه این هم روشن است که وقتی اصحاب قدرت اجازه ندهند اردۀ مردم در داخل محقق شود ناگزیر،گرایش و نگاه به بیگانه امکان وقوع می یابد.