الویری: قدم بلندی برای انتخابات مجلس خبرگان برداریم

به گزارش انصاف نیوز، متن گفتگوی مرتضی الویری، نماینده سه دوره اول مجلس، رئیس سازمان مناطق آزاد تجاری و سفیر ایران در اسپانیا با آرمان در پی می آید:

اگر مطبوعات سال 88 را پیگیری کرده باشید، از تابستان همان سال من دچار مشکلاتی شدم که امکان مصاحبه از من سلب شد.

بله، در همان زمان من به حبس تعلیقی محکوم شدم و اجازه مصاحبه نداشتم.

مدت زیادی از حبسم باقی نمانده است. در این مدت در حوزه‌های اقتصادی که مربوط به شغلم می‌شود، مصاحبه‌هایی داشتم ولی در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خیلی محدود بودم و بر همین اساس، مصاحبه‌ای هم نداشتم.

محدودیت‌ها به‌طور محسوسی تقلیل پیدا کرده است و مخصوصا کنشگران سیاسی به این بازتر شدن فضا اذعان دارند. به‌عنوان مثال تقریبا هیچ گروه اصلاح‌طلبی در دولت قبل اجازه برگزاری مجامع قانونی خود را نداشت ولی الان شاهد هستیم که هیچ‌گونه محدودیتی در برقراری این‌گونه مجامع نمی‌باشد. ولی لازم به ذکر هم هست که تغییرات آن اندازه که مورد انتظار باشد هنوز محقق نشده است. بسیاری از فعالیت‌ها که به قانون اساسی مربوط می‌شود، هنوز به‌طور کامل اجرا نشده است. مثلا بعضا اجازه گرد‌همایی به گروه‌ها داده نمی‌شود. اکنون برخی گروه‌های قانونی از فعالیت سیاسی خودشان منع شده‌اند. همین‌طور در حوزه‌های فرهنگی و سیاسی مشکلاتی وجود دارد ولی نمی‌توان منکر شد که بعد از خردادماه سال گذشته، فضای مطلوبی به‌وجود آمده است که در این فضا، می‌توان فعالیت کرد و امیدواریم که این فضا بازتر از قبل شود.

به‌نظرم، محدودیت‌هایی که دولت با آن مواجه است را می‌توان در اولویت اول قرار داد و به دولت در حل آنها کمک کرد. تصور می‌کنم فعالان سیاسی نباید عجله کنند .

مشکلات اقتصادی ممکن است به‌دلیل ندانم‌کاری‌ها و سیاست‌های غلط در یک ظرف زمانی محدود به‌وجود آمده باشد ولی این مسئله به هیچ وجه در این ظرف زمانی مشخص قابل حل نیست و حتی می‌توان اذعان داشت که ممکن نیست. مثلا وقتی شما به‌وسیله یک سیاست نادرست پایه پولی را تغییر می‌دهید و حجم نقدینگی بالا می‌رود، برای سالیان دراز اقتصاد را درگیر می‌کند یا حتی فلج هم می‌شود. متاسفانه مردم ما از بسیاری از این جزئیات اطلاع ندارند به‌دلیل اینکه اقتصاد یک مقوله کاملا تخصصی است، متاسفانه صداوسیما نیز به رسالت اصلی خود عمل نمی‌کند و موقعی که از نظر سیاسی مدافع یک جریان و خط باشد با دست باز تریبون را دراختیار آن خط سیاسی که مدافعان آن جریان نیز هستند قرار می‌دهد. تصورمی‌کنم اقدامی که دولت در بحث اقتصادی انجام می‌دهد کاملا تخصصی است. نرخ تورم کاهش پیدا کرده است. موقعی که دولت روحانی روی‌ کار آمد با تورم 41درصد روبه‌رو بودیم ولی الان تورم کاهش پیدا کرده است و این روند حرکت مثبتی است.

اگر صدا وسیما اجازه برگزاری میزگرد‌های سیاسی و اقتصادی در راستای اطلاعات عمومی مردم را بدهد، بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد و حتی اطلاعات عمومی مردم بالا می‌رود.

به‌‌نظرم انتقاداتی در این زمینه پذیرفتنی است و عذرخواهی که دکتر روحانی در جعبه جادویی از مردم کرد از نحوه توزیع‌ این سبد کالاها بود. تصور می‌کنم توزیع کالا به جامعه شیوه احمدی‌نژادی است و چه بخواهیم یا نه، یک مجموعه را تحقیر کردیم پس باید روش‌های دیگری را بیندیشیم که این اقشار جامعه ضربه‌ نخورند.

می‌توانم بگویم که بدترین شیوه در دنیا بوده است و محمود احمدی‌نژاد چیزی را به‌عنوان یادگاری برای تمامی دولت‌های بعدی خود گذاشته است که آثارش همچنان باقی می‌ماند. تنها هدفمندکردن یارانه‌ها نیست، مسکن مهر نیز هست. مصوبه مجلس درباره یارانه‌ها آگاهانه و هوشیارانه بود.

اگر بخواهیم تقسیم‌بندی و ارزیابی کنیم که سوءمدیریت و تحریم چقدر مقصر هستند، نیاز به تحقیق میدانی است. تحریم هم بخشی از سوءمدیریت در کشور را شامل می‌شود. اگر برخوردهای پرخاشگرانه و تقابل با کشورها بی‌جهت انجام نمی‌شد، ما به هیچ وجه درگیر اینگونه تحریم‌ها نمی‌شدیم. می‌توانیم بگوییم که تحریم‌ها از سوءمدیریت شکل گرفته است. تصمیمات دولت قبل، اقتصاد را فلج کرد مثلا بحث فساد اقتصادی در دولت خاتمی خیلی ناچیز بود ولی در دولت قبل چشمگیر بود و در لیست اول جهانی نیز قرار گرفتیم. سوءمدیریت و گریز از قانون باعث این اختلافات و تنش‌های اقتصادی و سیاسی شد.

مناطق آزاد از نامش نیز مشخص است که سیستم آزاد اقتصادی را به خود می‌گیرد. امکان اینکه افراد و جریاناتی بخواهند از این فضا سوءاستفاده کنند در مناطق آزاد وجود دارد. آنچه در زمان احمدی‌نژاد اتفاق افتاد این بود که احساس کردند فضا برای تخلف در مناطق آزاد باز است و تصور می‌کردند به‌راحتی می‌توانند از موقعیت بازبودن آنجا استفاده کنند. در طول مدتی که مدیریت آنجا را به‌عهده داشتم، شاهد بودیم تخلفات بسیار کم بود. در زمان آقایان خاتمی و هاشمی تخلفات مثل دولت احمدی‌نَژاد نبود به‌دلیل اینکه تمامی اقدامات این افراد در چارچوب قانون اساسی بود .

دولت روحانی باید از زلزله هشت ریشتری، آواربرداری کند که به‌طور غیرعادی اقتصاد، و فرهنگ را به‌هم ریخته است و دولت شرایط سختی را درحال حاضر سپری می‌کند. در این مقطع، دولت و شخص رئیس‌جمهور احتیاج به همدلی و همراهی تمامی جناح‌ها دارند و اگر منیت‌ها و منافع افراد برایشان مهم باشد، با توجه به تحریم‌های سنگینی که با آن مواجه هستیم، قطعا مشکلی برطرف نخواهد‌شد. شرایط را سخت ارزیابی می‌کنم و افرادی که منافع ملی برایشان مهم است، فرقی هم نمی‌کند که از چه جناحی باشند و سبک سلیقه‌شان با روحانی یکی نیست، به میدان بیایند و کمک کنند. در این صورت، مشکلات را می‌توان کنترل کرد حتی اصولگرایانی که روحانی را اصلاح‌طلب می‌دانند و معتقد هستند روحانی سلیقه خود را دارد، منافع حزبی خود را محترم بشمارند و برای کمک به دولت اقدامات لازم را انجام دهند.

اولویت اول ما منافع ملی و نجات از مشکلاتی است که در اثر سوءمدیریت دولت سابق جامعه را هشت سال درگیر خود کرده بود. یک شاخص برای عموم ما به نام ایرانی بودن مطرح است و دغدغه رفع مشکلات است که با همدلی می‌توان آستین‌ها را بالا زد و به دور از تفکرات حزبی و جناحی وارد میدان شد و به مدیران اجرایی کشور کمک کرد.

تصورم این است نه‌تنها مجلس بلکه برخی از نهادهای دیگر و حتی بخشی از صداوسیما سبک و سلیقه روحانی را قبول ندارند و به منافع جناحی‌شان بیشتر می‌اندیشند که این مشکل به‌شمار می‌آید ولی روحانی سرمایه بزرگی دارد که آن هم رای بالای مردمی است که در 24 خردادماه نام او را بر برگه‌ها نوشتند حتی علاوه بر آنها، می‌توان اشاره کرد به افرادی که به روحانی هم رای ندادند اما اکنون حامی او هستند. تصور می‌کنم باید تلاش کنیم این سرمایه ملی حفظ شود. جریانات تندرو را کنترل کنیم و قدم بلندی برای انتخابات مجلس دهم و خبرگان برداریم که نیاز به حضور مردم داریم و همین مردم می‌توانند مجلس را به سمتی دیگر هدایت کنند. تصور می‌کنم اگر اعتماد مردم به دولت بیشتر شود و مردم بدانند دولت در شرایط سخت امور اجرایی را عهده‌دار شده است، رای خوبی در انتخابات مجلس خواهند داد و مجلس بعدی مجلس خوبی خواهد شد.

درحال حاضر کار ساده‌ای نیست و نظری نمی‌توانم بدهم به‌دلیل اینکه انتخابات دو سال دیگر اتفاق خواهد‌‌افتاد و باید تمام سعی و تلاش خود را بکنیم تا مجلس از وضعیت فعلی که برخی نمایندگان را درگیر منافع گروهی خود کرده است، خارج شود. من نگران حضور سلیقه‌های مختلف در مجلس نیستم بلکه دغدغه‌ام، حضور افراد غیرموثر و ساده‌اندیش است که بخواهند کرسی‌های مجلس را تصاحب کنند؛ حال چه اصولگرا چه اصلاح‌طلب باشند.

اگر فضای کلی تغییر نکند، باید اذعان داشت امثال بنده برای حضور در انتخابات با مشکلاتی مواجه خواهیم شد؛ وقتی آیت‌ا… هاشمی به‌عنوان پیر سیاست صلاحیتش احراز نمی‌شود، ما دیگر جای خود داریم. باید تلاش کنیم جریان اعتدال‌خواهی به حرکت درآید؛ به هرحال قانون اساسی بر مبنای پارلمان و پارلمانتاریستی حرکت می‌کند. بخشی از نارسایی‌های هشت سال اخیر دولت ریشه در عملکرد مجلس دارد.

وفاق ملی که مطرح شد یک امر مطلق نیست و این‌گونه نیست که طیف خاصی وفاق ملی را تعریف کرده باشد. تصورم این است به هر میزانی به سمت وفاق ملی حرکت کنیم و طیف‌های مختلف در این زمینه حضورداشته باشند، این امر محقق می‌شود. در زمانی افرادی مثل علی‌اکبر ناطق‌نوری و علی مطهری به شکل دیگری فکر می‌کردند ولی حالا می‌بینید سلیقه‌هایشان به‌هم نزدیک شد، اگر این نگاه ادامه داشته‌باشد، قطعا وفاق ملی صورت خواهد گرفت ولی اگر گروه‌هایی که خود را مطلق می‌دانند مسیر خودرا طی کنند، قطعا چنین چیزی امکان‌پذیر نمی‌شود.

این راه صغیر و کبیر نمی‌شناسد. اگر تاریخ انقلاب را نگاه کنیم، چهره‌های شاخصی بودند که الان در فشار هستند بنابراین فشار جدی است منتها حرکت در این مسیر به هر میزانی که انجام شود، یک سرمایه برای منافع ملی ما محسوب می‌شود و نباید در هیچ مقطعی ناامید شویم و به همان میزان که در مسیر هستیم باید پیشرفت داشته باشیم.

گلایه‌های مقطعی بود، تمام شد و رفت. ما همیشه باید از گذشته پند بگیریم و نباید کینه و نفرت کسی را به دل داشته باشیم. هر کسی که می‌خواهد در این راه اقداماتی مثبت انجام دهد، باید دستش را بفشاریم و کمکش کنیم.

بله آن موقع که من شهردار بودم با 130 میلیارد درآمد تحویل گرفتم و با700 میلیارد تومان تحول دادم و تاکید جدی درباره ساماندهی مالی داشتم که شاهد بودیم هیچ تخلف مالی نیز صورت نگرفت و ابهامات مالی از بین رفت. تصورم این است کار بزرگی در آن زمان انجام دادم و آن هم شیشه‌ای کردن قسمت مالی بود. مناقصه‌ها را طبق سیستمی تنظیم کردم که جای هیچ ابهامی در آن وجود نداشته باشد.

احساس کردم در مجموعه شهرداری افرادی هستند که همدلی ندارند و من گفتم اگر فرد دیگری را مدنظر دارید، اصراری برای ماندن ندارم که سعید حجاریان نامه‌ای را برای من آورد و هشت نفر زیر نامه را امضا کردند و گفتند با ملک مدنی به توافق رسیدیم. من هم قبول کردم و استعفا کردم که بعد از آن هم اختلافات با ملک مدنی شروع شد که او هم بیش از 7 ماه دوام نیاورد.

انتهای پیام