جهان ترامپ، زبان ترامپ: ترامپ چگونه سخن می‌گوید؟

احترام توکلی، کارشناس ارشد علوم سیاسی، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

مهم نیست که اور را دیوانه، متظاهر به جنون، قمارباز قهار و یا حتی تاجر پیشه بنامیم اصلا چه فرقی می کند بیایید هر صفت مذموم دیگری را به او نسبت دهیم. کارمان که تمام شد بالاخره یادمان خواهد آمد تکیه زدن ترامپ بر مسند ریاست جمهوری آمریکا واقعیت سیاسی جهان معاصر حداقل در چهار سال پیش رو است. ما برای زیستن در جهان ترامپ به فهم زبان ترامپ نیاز داریم.

اما چگونه می توان ترامپ را فهمید؟ دنیای او چگونه است و چگونه سخن می گوید و در واقع ترامپ زبان را به‌عنوان یکی از مهم ترین رهبران جهان چگونه به خدمت می گیرد؟

در باب ترامپ و اندیشه های وی سخن ها گفته شده و موافقان و مخالفان هر کدام از ظن خود قلم ها فرسوده اند. اما اولین گام برای درک یک امر سیاسی دقت در شیوه بهره مندی آن اندیشه و فرد از زبان و ابزارهای ارتباطی است. از این رو می بایست ابتدا به سخنرانی های ترامپ نگاهی – هر چند مختصر – داشته باشیم تا چارچوب های نظری فهم گفتمان ترامپ برایمان میسر شود.

 حقیقت آن است که سخنرانی‌های ترامپ با نوآوری در رتوریک، تعامل مؤثر با مخاطبان از طریق زبان ساده و جذاب، و استفاده از تکنیک‌های اقناعی مانند تکرار و شعار و حتی کنایه و هجو (مثلا در  اصطلاحاتی چون هیلاری قناس یا جو خواب آلو)  هنجارهای سیاسی سنتی را به چالش کشیده و بر افکار عمومی آمریکا تأثیر گذار بوده است. همچنین گفته می شود سخنرانی‌های ترامپ با ویژگی‌های کلیدی پوپولیسم نظیر روایت‌های «ما در برابر آن‌ها» و خطابه های ضد ساختار حاکم و نخبگان فاسد، و تأکید بر «اول آمریکا»، نشان‌دهنده روندهای ملی‌گرایانه و حمایت‌گرایانه‌ای هستند که اندیشه سیاسی و روابط بین‌الملل را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

مورد ترامپ نشان  می دهد چگونه رهبران کاریزماتیک از زبان برای اعمال قدرت، الهام بخشیدن به هواداران و مشروعیت‌بخشی به سیاست‌ها با ارجاع به ارزش‌هایی همچون امنیت، عدالت و میهن‌پرستی استفاده می‌کنند تا با ایجاد اجماع، مخالفت‌ها را خاموش کنند.

رهبران کاریزماتیک و توده‌انگیز با تنظیم دستور کار رسانه‌ ها و استفاده از زبان قطبی ساز، توجه رسانه ها را به مسائل خاص جلب کرده و شکاف‌های اجتماعی و سیاسی گسترده‌تری را ایجاد می‌کنند لذا درک چنین استراتژی‌های کلامی برای فهم چگونگی شکل‌دهی رهبران به روایت‌ها و برجسته سازی شکاف‌های فرهنگی اهمیت دارد.

موفقیت ترامپ در بسیج رأی‌دهندگان غیرسنتی و تأکید بر پیام‌های احساسی و شعارهای قوی، درس‌هایی ارزشمند برای استفاده استراتژیست‌های سیاسی در ساخت برند و جلب آرای خاکستری و افزایش مشارکت در انتخابات به همراه دارد. تحلیل سخنرانی‌های ترامپ به محققان علوم سیاسی و اجتماعی این امکان را می‌دهد تا فرآیندهای دموکراتیک را از دریچه  روان‌شناسی رأی‌دهندگان و پاسخگویی رهبران به وعده‌ها و سیاست‌هایشان در یک جامعه مردم‌سالار بررسی کنند.

ترامپ با تأثیرگذاری بر ارزش‌های فرهنگی مانند میهن‌پرستی و فردگرایی، تغییرات فرهنگی و اجتماعی را به وجود آورده و با طرح مجدد مسائل مربوط به مهاجران، اقلیت‌ها و گروه‌های حاشیه‌ای، بحث‌های جدیدی را درباره شمولیت، برابری و نقش زبان در تقویت کلیشه‌های سیاسی ایجاد کرده است.

تحلیل سخنرانی‌های ترامپ به‌عنوان یک مقوله در مطالعات میان رشته ای نیز، فرصتی برای تحلیل نوپدیده‌های سیاست معاصر از جمله دینامیک رسانه‌ای، استراتژی انتخاباتی، ارتباطات میان زبان‌شناسی، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و روابط بین‌الملل فراهم می‌آورد.

این نوشتار از ده منظر  و رویکرد متمایز، به انتخاب‌های زبانی، ارتباطات سیاسی، پیام‌رسانی فرهنگی، چارچوب‌بندی رسانه‌ای، و پذیرش مخاطب در سخنرانی های ترامپ پرداخته و سعی دارد درک جامعی از تأثیر و اهمیت آن در سپهر سیاسی ارائه ‌کند:

۱. بلاغت یا رتوریک (Rhetorical Analysis)

در این رویکرد استراتژی‌های اقناعی به‌کار رفته در سخنرانی‌های ترامپ با تمرکز بر سه‌گانه ارسطویی اتوس (اعتبار)، پاتوس (جذابیت عاطفی) و لوگوس (استدلال منطقی) بررسی می شود. 

– اتوس: ترامپ اعتبار خود را با معرفی خود به عنوان یک تاجر موفق و «خارج از حلقه مرسوم قدرت سیاسی» که مشکلات آمریکایی‌های عادی را درک می‌کند، ایجاد می‌کند. 

– پاتوس: او با ایجاد ترس (مثلاً تهدیدهای ناشی از مهاجرت یا رقابت های جهانی) و امید (مثلاً وعده بازگرداندن عظمت آمریکا) به احساسات مخاطبان خود متوسل می‌شود. 

– لوگوس: استدلال‌های منطقی او اغلب ساده‌انگارانه هستند و بر تقابل‌های دوگانه (مثلاً “برندگان” در برابر “بازندگان”، “ما” در برابر “آنها”، “بیماری” در برابر “التیام”) تکیه می‌کنند. اگرچه این استراتژی‌ها گاه به دلیل ساده‌سازی بیش از حد مورد انتقاد قرار می‌گیرند، اما برای مخاطبانی که به دنبال راه‌حل‌های واضح و سریع الوصول و جواب های آماده هستند، جذابیت دارند.

از این فرصت برای اینکه یک بیگانه باشید لذت ببرید. آن برچسب را بپذیرید. زیرا این بیگانگان خارج از حلقه مرسوم قدرت هستند که دنیا را تغییر می‌دهند و تفاوت واقعی و ماندگاری ایجاد می‌کنند. هرچه سیستم ورشکسته بیشتر به شما بگوید که اشتباه می‌کنید، باید مطمئن‌تر باشید که باید به راه خود ادامه دهید، باید به پیش بروید. و همیشه شجاعت داشته باشید که خودتان باشید.

(Liberty University May 13, 2017 in Virginia)

۲. تحلیل گفتمان (Discourse Analysis)

تحلیل گفتمان به معانی اجتماعی و سیاسی نهفته در زبان و نحوه اعمال قدرت از طریق ارتباط می‌پردازد. 

– گفتمان پوپولیستی: زبان ترامپ چارچوبی پوپولیستی دارد که «مردم» را در مقابل «نخبگان» قرار می‌دهد. عباراتی مانند «اخبار جعلی» و «دولت سایه» و «شبکه های قدرت»  این روایت را تقویت می‌کنند. 

– ساخت هویت: او آمریکا را قربانی جهانی‌سازی و شیوه‌های ناعادلانه تجاری معرفی می‌کند و بر آن است تا هویتی ملی مبتنی بر تاب‌آوری و استقلال بسازد. 

– بینا‌گفتمان: سخنرانی‌های او اغلب از گفتمان‌های متنوعی مانند تجارت، صنعت سرگرمی، سیاست، ورزش و تکنولوژی وام می‌گیرند و مرزهای مفهومی مرسوم را کمرنگ کرده و بیان او را برای مخاطبانش در دسترس‌تر می‌کنند. مثلا او برای بیان تفوق آمریکا بر چین از یک اتفاق تکنولوژیک (بازگشت موفق بوستر موشک اسپیس ایکس) یک موقعیت استثنایی می سازد.

“فکر می‌کردم این یک فیلم عصر فضا یا چیزی شبیه اونه. تلفن را گذاشتم تا 45 دقیقه دست بهش نزدم. این سفینه فضایی داشت پایین میومد و من دیدم موتورهاش انگار آتیش گرفتن. انگار داشت سقوط می کرد یکدفعه دیدم که آتش از سمت چپ بیرون می ریزه و آن را به آرامی پایین می‌یاره، دور خودش می پیچه و درست مثل آدم که شب بچش را بغل می کنه بچه کوچولو رو، دیدنش خیلی قشنگ بود، زنگ زدم ایلان، گفتم ایلان، تو بودی؟ گفت: بله همینطوره. گفتم: “کی دیگه به جز تو می تونه این کار را انجام بده؟” “هیچکی.” “چینی ها چی؟ اونا می تونن؟”  نه.  تو آمریکا چی؟ کس دیگری جز تو می تونه اینکارو بکنه ؟ “نه، هیچ کس” گفتم: به خاطر همینه که من تو را دوست دارم، ایلان، همین.” (Donald Trump’s Victory Speech 2024)

۳. تحلیل گفتمان انتقادی (CDA) 

این تحلیل بررسی می‌کند که زبان چگونه روابط قدرت را منعکس و بازتولید می‌کند. 

– پویایی قدرت: سخنرانی‌های ترامپ اغلب بر سلطه تأکید دارند، خواه بر مخالفان سیاسی، کشورهای خارجی یا رسانه‌ها. استفاده مکرر او از عباراتی مانند «برد» و «معامله‌» «اردوگاه دشمن» «انهدام» این موضوع را تقویت می‌کند.   

“به او گفتم ونس بزن به اردوگاه دشمن، می دانی، اردوگاه دشمن شبکه های خاصی است و خیلی ها دوست ندارند، نمی پرسه آقا، من چرا باید این کار را انجام بدم؟ فقط می‌ره، خوب، کدام‌ها مد نظره، CNN، MSDNC، خیلی خوب، بسیار متشکرم اون فقط می ره و آنها را کاملاً منهدم می کنه.”

– قطبی سازی: او از زبان برای تقویت شکاف های موجود استفاده می‌کند و «گروه‌های درونی» ما (حامیان یا ترامپرها) و «گروه‌های بیرونی» دیگران (مهاجران، رسانه‌ها یا مخالفان سیاسی) ایجاد می‌کند. 

– استراتژی‌های مشروعیت‌بخشی: تحلیل گفتمان انتقادی بررسی می‌کند که چگونه او سیاست‌های بحث‌برانگیز (مثلاً ممنوعیت مهاجرت یا تعرفه‌های تجاری) را با توسل به امنیت ملی یا عدالت اقتصادی توجیه می‌کند.

«هر چیزی که آنها به ایالات متحده می‌فروشند، مشمول یک تعرفه ۲۵ درصدی خواهد شد تا زمانی که جلوی ورود مواد مخدر را بگیرند. و بگذارید چیزی به شما بگویم، آن مواد مخدر آن‌قدر سریع متوقف خواهند شد که سرتان گیج برود»        Pennsylvania, U.S.,November 4, 2024

۴. تحلیل روان‌شناختی و شناختی (Psychological and Cognitive Analysis)

این رویکرد بر آن است تا معلوم سازد چگونه سخنرانی‌های ترامپ با تمرکز بر سوگیری‌های شناختی و محرک‌های عاطفی با مخاطبان ارتباط برقرار می‌کنند. 

– سادگی شناختی: استفاده او از جملات کوتاه، تکرار عبارات و اسپاسم گونگی در گفتار و واژگان ساده با ایده «مقوله بندی» جرج لیکاف همسو است و پیام‌هایش را قابل پردازش و به‌یادماندنی می‌کند.

– محرک‌های عاطفی: کلماتی مانند «خطر»، «عظمت» و «فاجعه» ترس یا امید را تحریک می‌کنند و نحوه درک مخاطبان از واقعیت را شکل می‌دهند. 

– سوگیری تأییدی: او باورهای موجود مخاطبانش را که فکر می کنند درست است تقویت می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که پیام‌هایش با تفکر قالبی و اندیشه آنها همخوانی و همپوشانی حداکثری دارد. مثلا تفکر قالبی مرسوم امریکایی در مورد خوردن حیوانات توسط مهاجران.

میگن تو  اسپرینگفیلد، آنها دارن سگ ها را می خورن، اونهایی که اومدن دارن گربه ها را می خورن. آنها در حال خوردن حیوانات خانگی سکنه محلی اونجان. و این چیزی است که در کشور ما اتفاق می افته. و این مایه شرمساریه. (Sept. 10 debate with Kamala Harris)

۵. تحلیل روایت (Narrative Analysis)

این روش برای بررسی چگونگی ساختن روایت‌ها توسط ترامپ برای درگیر کردن مخاطبان خود به کار می رود.

– سفر قهرمان: ترامپ اغلب خود را به عنوان یک ناجی یا قهرمان روئین تن بخصوص پس از ترور نافرجام معرفی می‌کند که برای «نجات» آمریکا وارد عرصه سیاست شده است و نجات خود را با نجات آمریکا پیوند می زند و از گفتن این موضوع آن هم از زبان مردم ابایی ندارد. در این خصوص تحلیل های اسطوره شناختی کمبل به ویژه در کتاب قهرمان هزار چهره راهگشاست.

این کاری است که ما انجام خواهیم داد. ما کشورمان را بهتر از همیشه می کنیم. مردم گفتند ، بسیاری از مردم به من گفته اند که خداوند به یک دلیل جان من را نجات داد و آن دلیل نجات کشورمان بود. (Donald Trump’s Victory Speech and Second inaugural)

– داستان‌گویی: او اغلب داستان‌هایی از «آمریکایی‌های عادی» و «شخص خود» را به اشتراک می‌گذارد تا نکات مطروحه را انسانی‌تر و قابل ارتباط‌تر کند.   

می‌دونین، زمانی که ما طوفان غم انگیز هلنا را داشتیم. و بهش برخوردیم، به ویژه در کارولینای شمالی. اونجا واقعاً ویران شد. آب. این آب خیلی زیاد بود. به اندازه ای که ما تا به حال ندیده بودیم، سیلاب. … مزارع به دریاچه تبدیل شدند و خطر باورکردنی نبود، مردم کارولینای شمالی به سراغ من آمدند و گفتند: «میشه با ایلان ماسک صحبت کنین، ما به استارلینک نیاز داریم. گفتم: “استارلینک دیگه چیه؟” من به ایلان زنگ زدم که خیلی خفنه. گفتم ایلان، شما چیزی به نام استارلینک داری؟  گفتش بله، دارم. گفتم این چه کوفتیه؟ اون گفت: “این یک سیستم ارتباطی بسیار خوبه.” گفتم: “ایلان، آنها در کارولینای شمالی به شدت بهش نیاز دارن.” اون خیلی سریع کار را در آورد. (Donald Trump’s Victory Speech 2024)

– درگیری و حل مسئله: سخنرانی‌های او اغلب دارای قوس روایی هستند و یک مشکل (مثلاً «آمریکا در حال باختن است») را ارائه کرده و سپس یک راه‌حل («من آن را درست می‌کنم») پیشنهاد می‌دهند.

“هرگز چنین چیزی تو این مملکت نبوده، و شاید، الان اهمیتش بیشتر هم میشه. چون ما به بهبود کشورمان کمک می کنیم. ما به بهبود کشورمان کمک می کنیم. ما کشوری داریم که به کمک نیاز داره و بدجوری هم به کمک نیاز داره. ما مرزهامون را درست می کنیم، همه چیز کشورمون را درست می کنیم…”(Donald Trump’s Victory Speech 2024)

۶. تحلیل نشانه‌شناختی (Semiotic Analysis)

نشانه‌شناسی بر نمادها، نشانه‌ها و معانی نهفته در سخنرانی‌های او تمرکز دارد. 

– نمادگرایی «عظمت»: شعار «بازگرداندن عظمت به آمریکا» به عنوان یک دال عمل می‌کند و نوستالژی گذشته‌ای آرمانی را برمی‌انگیزد. 

– کدهای فرهنگی: زبان ترامپ بر ارزش‌های خاص فرهنگی مانند فردگرایی و میهن‌پرستی و خانواده دوستی آمریکایی تأکید دارد و پیام او را تقویت می‌کند.   

می‌خواهم از همسر زیبایم ملانیا و بانوی اول تشکر کنم او نویسنده پرفروش‌ترین کتاب کشوره، باورتان می‌شه؟ بنابراین من نه فقط می خواهم از او تشکر کنم، بلکه می خواهم از تمام خانواده ام هم، فرزندان شگفت انگیزم تشکر کنم، این که همه ما به بچه هایمان فکر می کنیم، این چیز خوبی است. دان اریک، ایوانکا ، تیفانی، بارون، جرد، کیمبرلی، مایکل، از همه شما متشکرم، ما خیلی دلتنگ مادر ملانیا، آمالیا هم هستیم. اگر اینجا بود خیلی خوشحال می شد و بهمون افتخار می کرد اون از درون و بیرون یک زن عالی بود.

– نشانه‌شناسی بصری: همراه با نحوه ارائه سخنرانی، زبان بدن او (حرکات، حالت چهره) و استفاده از وسایل مانند کلاه‌های MAGA و یا حتی نوشته های روی تریبون و رقص های خاص مرتبط با آهنگ های هیت دوران عظمت گذشته آمریکا، مثلا آهنگها و رقص هایی چون  YMCAبه معنای کلی کلام وی کمک می‌کنند.

۷. تحلیل کاربردشناختی (Pragmatic Analysis)

این چارچوب می خواهد بداند که چگونه معنا از زمینه و تعامل سخنران و مخاطب استخراج می‌شود. 

– کنش‌های گفتاری: استفاده مکرر ترامپ از جملات امری («دیوار را بسازید! ») و خبری («آمریکا دوباره پیروز خواهد شد!») ارتباط مستقیم و عمل‌گرای وی با مخاطبان را نشان می‌دهد. 

– شخصی‌سازی: زبان او اغلب بیش از آنچه بیان می‌شود، القاگر است و به حامیان اجازه می‌دهد سخنان او را به گونه‌ای تفسیر کنند که با دیدگاه‌هایشان همخوانی داشته باشد. 

– لحن گفت‌وگو محور: با تقلید از الگوهای گفتاری غیررسمی، ترامپ احساس صمیمیت و ارتباط نزدیک با مخاطبانش ایجاد می‌کند.  

ببینید، داشتن هسته‌ای – عموی من یک استاد و دانشمند و مهندس بزرگ، دکتر جان ترامپ در MIT بود. ژن خوب، ژن های بسیار خوب، خوب، بسیار باهوش، بسیار خوب، بسیار باهوش – می دانید، …(توان هسته‌ای قدرتمنده؛ عمویم سال‌ها پیش این قدرت را برای من توضیح داد 35 سال پیش بود؛ او آنچه قرار است اتفاق بیفتد را توضیح می‌داد و حق هم داشت – چه کسی می‌توانست این قدرت را داشته باشه؟ فکر می‌کنید؟)،… بنابراین، می دانید، …. ایرانی ها اینطور هستند. مذاکره‌کنندگان بزرگ، ایرانی‌ها مذاکره‌کننده های بزرگی هستند، بنابراین، آنها، فقط کشتند، فقط ما را کشتند. (Carolina on July 21, 2015)

۸. تحلیل کارکردی (Functional Analysis)

تحلیل کارکردی هدف استفاده از زبان را در محیط‌های سیاسی بررسی می‌کند. 

– تنظیم دستور کار: سخنرانی‌های ترامپ اغلب دستور کار رسانه‌ها و افکار عمومی را با تمرکز بر موضوعات خاص مانند مهاجرت یا سیاست‌های اقتصادی تنظیم می‌کنند. 

– ساخت هویت: رتوریک او برای تثبیت هویت سیاسی‌اش به عنوان تنها بدیل وضعیت موجود عمل می‌کند. 

– بسیج‌: سخنرانی‌های او با استفاده از شعارهای تحریک‌آمیز برای ایجاد عمل جمعی (مثلاً «او را زندانی کنید») هدف ایجاد انگیزه در پایگاه او را دنبال می‌کنند.

با ما باشید و گول این مزخرفاتی که این رسانه ها میگن رو نخورید، اخبار الکیه. یادتون باشه: اون چیزی که می‌بینید و می‌خونید، واقعیت نیست.Kansas City MO, July 24, 2018.
 
۹. تحلیل جامعه‌شناختی زبان (Sociolinguistic Analysis)

این رویکرد بررسی می‌کند که زبان چگونه عوامل اجتماعی مانند طبقه، جنسیت و ایدئولوژی را منعکس می‌کند. 

– سبک زبانی: سبک غیررسمی و محاوره‌ای ترامپ به شدت با سخنرانی های سیاسی سنتی متفاوت است و برای رأی‌دهندگان طبقه فرودست جذاب است. 

– لهجه و زبان محلی: سخنرانی‌های او عناصری از سبک «بیان ساده» دارند که با سبک بیان جوامع حاشیه ای، روستایی یا کارگران همخوانی دارند. 

– نشانه‌های ایدئولوژیک: عباراتی مانند «اول آمریکا» ایدئولوژی‌های ملی‌گرایانه را رمزگذاری می‌کنند و نشان‌دهنده همسویی وی با ارزش‌های محافظه‌کارانه هستند.

“اونا شغلامونو بردن، کارخونه‌هامونو بردن، همه‌چیزمونو گرفتن. ولی با رهبری من، ما این شغلا رو برمی‌گردونیم. ما تولید رو دوباره به آمریکا برمی‌گردونیم. “

June 28 at Alumisource Pensylvania

۱۰. تکنیک اجرا و ارائه (Performance and Delivery Analysis)

این تحلیل بر عناصر غیرکلامی سخنرانی‌های ترامپ از جمله لحن، حرکات و تعامل با مخاطب متمرکز است. 

– ارائه کاریزماتیک: حرکات اغراق‌آمیز و لحن تأکیدی او نمایشی ایجاد می‌کند که مخاطبان را مجذوب خود می‌کند.

– تعامل: او با پاسخ دادن به شعارها یا طرح سؤالات با مخاطبان خود ارتباط برقرار می‌کند و تجربه‌ای مشارکتی ایجاد می‌کند. همچنین در سخنرانی های خود فرصت کوتاهی را هم به سخنرانی همکارانش اختصاص می دهد .

– تنظیم سرعت و مکث: مکث‌های استراتژیک و تغییرات در سرعت سخنرانی، نکات کلیدی موضوعات مطروحه را برجسته و حس تعلیق را ایجاد می‌کنند.

درس های مهم در تحلیل سخنرانی‌های ترامپ:

تحلیل سخنرانی‌های دونالد ترامپ از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این سخنرانی‌ها نمایانگر سبکی منحصر‌به‌فرد در ارتباطات سیاسی هستند که تأثیرات گسترده‌ای بر حامیان و منتقدان او گذاشته‌اند. بررسی این سخنرانی‌ها از جنبه‌های مختلف می‌تواند به درک بهتر از نحوه انتقال پیام، ایجاد ارتباط با مخاطب، و شکل‌دهی به گفتمان سیاسی کمک کند. در این راستا، درس های مهم سخنرانی‌های ترامپ به عنوان نتیجه و ماحصل این نوشتار عبارتند از:

1. درک استراتژی‌های اقناع

سخنرانی‌های ترامپ از تکنیک‌های خاصی برای جلب اعتماد مخاطب و ایجاد تأثیر احساسی استفاده می‌کنند. تحلیل این تکنیک‌ها به ما کمک می‌کند تا دریابیم چگونه پیام‌های او در میان گروه‌های مختلف جامعه نفوذ کرده‌اند.

2. بررسی تغییرات در گفتمان سیاسی

ترامپ با استفاده از زبانی غیررسمی و ساده، سبک جدیدی در گفتمان سیاسی معرفی کرد. تحلیل این سبک نشان می‌دهد که چگونه ارتباطات سیاسی می‌تواند از قالب‌های سنتی فاصله بگیرد و همچنان مؤثر باشد.

3. آشکارسازی قدرت زبان در سیاست

زبان ابزاری قدرتمند در شکل‌دهی به باورها، هویت‌ها و اقدامات سیاسی است. سخنرانی‌های ترامپ نمونه‌ای از تأثیرگذاری زبان در ایجاد دوگانگی‌ها (مانند ما در مقابل آن‌ها) و تقویت احساس تعلق به یک گروه خاص است.

4. درک تأثیر بر سیاست‌گذاری و جامعه

سخنرانی‌های ترامپ نه تنها بر طرفداران او تأثیر گذاشتند، بلکه گفتمان عمومی را نیز شکل دادند. تحلیل این سخنرانی‌ها می‌تواند به ما نشان دهد چگونه سیاستمداران از زبان برای مشروعیت‌بخشی به سیاست‌های خود استفاده می‌کنند.

5. شناخت ابزارهای روایت‌پردازی در سیاست

ترامپ با استفاده از داستان‌ها، شعارها، و تصاویر زبانی، روایت‌هایی خلق کرد که به ایجاد هویت و تقویت پیام او کمک کردند. تحلیل این ابزارها به فهم عمیق‌تر از نحوه تأثیرگذاری روایت‌ها بر سیاست کمک می‌کند.

6. فهم  مناقشات و واکنش‌های سیاسی

سخنرانی‌های ترامپ اغلب بحث‌برانگیز بودند و واکنش‌های مختلفی از سوی رسانه‌ها، سیاستمداران، و عموم مردم برانگیختند. تحلیل این سخنرانی‌ها به ما امکان می‌دهد بفهمیم چگونه پیام‌های او باعث ایجاد قطبش و ایجاد مناقشه شدند.

7. مطالعه مخاطب‌سازی و جذب مخاطب

سخنرانی‌های ترامپ نشان‌دهنده توانایی او در جلب توجه و حفظ ارتباط با مخاطبان متنوع بودند. تحلیل این جنبه‌ها می‌تواند به درک بهتر از روان‌شناسی سیاسی کمک کند.

8. ارزیابی نقش زبان در هویت‌سازی ملی

ترامپ از عباراتی مانند «عظمت را دوباره به آمریکا بازگردانیم» برای شکل‌دهی به هویت ملی و تقویت حس وطن‌پرستی استفاده کرد. تحلیل این زبان می‌تواند نشان دهد چگونه سیاستمداران از زبان برای ایجاد اتحاد یا تفرقه استفاده می‌کنند.

9. درک ابزارهای عملکردی در سخنرانی سیاسی

سخنرانی‌های ترامپ اغلب به هدف‌هایی مانند تنظیم دستور کار رسانه‌ای، بسیج حامیان، و تغییر گفتمان عمومی طراحی شده بودند. تحلیل این ابزارها به فهم بهتر نقش زبان در سیاست عملی کمک می‌کند.

10. آموزش ارتباطات سیاسی مدرن

سخنرانی‌های ترامپ نمونه‌ای از ارتباطات سیاسی مدرن هستند که با استفاده از رسانه‌های اجتماعی، تکرار پیام‌ها، و زبان ساده مخاطبان وسیعی را جذب کردند. تحلیل این سخنرانی‌ها می‌تواند درس‌هایی برای سیاستمداران و تحلیلگران ارائه دهد. با تحلیل سخنرانی‌های ترامپ، می‌توان تأثیر زبان بر سیاست، گفتمان عمومی، و رفتار رأی‌دهندگان را بهتر فهمید و همچنین درس‌هایی برای ارتباطات سیاسی در جهان معاصر آموخت.