آیا توقف جنگ به ضرر ایران است؟
/ پایان یازدهمین روز جنگ /
علی اصغر شفیعیان
[ توضیح در ساعت ۸ صبح سهشنبه: این یادداشت دیشب، ساعتی پیش از اعلام خبر آتش بس از سوی ترامپ، نوشته و منتشر شده بود. ]
پس از حملهی آمریکا و پاسخ ایران، از مرحلهای تازه در جنگ عبور کردهایم. اما شاید دیگر کسی ادامهی آن را لازم نبیند: ایران قدرت خود را نشان داده و حالا سهمی روشن از قدرت منطقهای دارد. اما آیا خاتمهی جنگ در این نقطه به ضرر ماست؟
عقل سرد: در این روزها متحمل خسارات نیروی انسانی و مالی شدهایم، حتی هستهای خسارت جدی دیده است. اما مگر ایران در این دههها کم خسارت دیده است؟ پس از سردار سلیمانی هم با عقل سرد تصمیم گرفته شد. هیجان سم است. جمهوری اسلامی در این دههها بالغ و پخته شده است.
بلوغ یعنی چه؟ چند نمونه: توافق بزرگ برجام، تدبیر پس از خروج آمریکا از آن، خروج از سوریه در زمان لازم، نوع واکنش پس از ترور سردار سلیمانی و عملیات یک سال اخیر؛ قطعنامهی ۵۹۸ هم که هنوز به عنوان یکی از خردمندانهترین تصمیمات در تاریخ انقلاب شناخته میشود. دیگر از رفتارهای هیجانی سالهای اول انقلاب خبری نیست؛ مثل تسخیر سفارت آمریکا، دنبال کردن صدور انقلاب به روش محمد منتظری و غیره.
موضوع اسرائیل: هرچند شعارهای تندی از محافل رسمی یا غیررسمی شنیده شده، اما در سیاست عملی جمهوری اسلامی، هرگز برنامهی نظامی برای نابودی اسرائیل دنبال نشده است. حتی پیشنهاد برگزاری رفراندوم در سرزمین تاریخی فلسطین نیز مؤید این است که موضع رسمی ایران بر راهحل سیاسی تأکید دارد، نه نظامی.
قدرت صادق: ایران به دنبال جنگ نبود ولی حملههای وعده صادق ۱ و ۲ و حالا ۳ بعد از تجاوز اسرائیل انجام شد، حملههایی که مهمتر از میزان خسارت، بدعتی است که تا حالا هیچ کشور منطقه جرئت و توان آن را نداشت. تا همینجا این پاسخهای نظامی، مظهر قدرت منطقهای ایران است و پیام آن را منطقه گرفته است.
امید پنهان:
۱. رفتار ترامپ پیچیده و عجیب است، اما دست او معمولاً قابل خواندن است.
۲. کشورهای منطقه، علیرغم نگرانی از قدرت ایران، از افزایش تنش استقبال نمیکنند.
۳. حضور جمعی از انقلابیون ۵۷ در حاکمیت، و حتی میان منتقدان میهندوست.
همچنین:
۴. دقت و همهجانبهنگری در پیام اولیهی رهبری و دو موضع بعدی ایشان.
۵. نوع رفتار رئیسجمهور پزشکیان در قامت رئیس شورای عالی امنیت ملی که امنیت و صلاح مردم ایران را محور قرار داده است. او میتواند نقش آفرینی تاریخی داشته باشد.
۶. باز گذاشتن راه دیپلماسی و پایین بودن دست حامیان ایدههایی مانند بستن تنگه هرمز.
۷. و البته، حماقت جریان برانداز که در دو قطبی جنگ، تمام اعتبار خود را میان ایرانیان به حراج گذاشت.
اگر در دوازدهمین روز، صلحی ممکن شود، ایران همینجا پیروز است؛ و اگر نه، ادامهی مسیر با عقل، صلابت و صعوبت خواهد بود.
انتهای پیام
با توجه به اینکه چند روز بیشتر به فروپاشی اسراییل و امریکا نمانده لذا لازم است که جنگ را ادامه دهیم
دشمن نادان ناچار به شکستن اتش بس است
حواس ما باید جمع جمع باشد
به نام خدا این جنگ دوازده روزه اهداف خاصی داشت یک عملیات گشتی شناسائی رزمی وسیع از سوی دشمن بود درست است که در پوشش ضربه زدن به توان هستهای ایران تبلیغ میشد اما از ابعاد شناسایی دیگر آن نباید غافل شد و البته باید به تناسب اقدامات احتمالی و احتمالات آینده از سوی دشمن باید خوانش و شناسایی و طرحریزی گردد تا غافلگیریها به حداقل برسد ضمن تقدیر از همبستگی اسلامی ایرانیان و اتحاد تاریخی اقوام ایرانی نباید در باد تبلیغات خودی غرور کاذب باعث غفلتها بشود