کاندیداهای احتمالی ۱۴۰۰ – محمد توسلی
[سیزدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری حدود یک سال دیگر، احتمالا در خردادماه ۱۴۰۰ برگزار خواهد شد. انصاف نیوز به مرور رزومه‌ی نامزدهای احتمالی این انتخابات را منتشر می‌کند]
«محمد توسلی»، دبیر کل نهضت آزادی و نخستین شهردار تهران در پس از انقلاب در سال ۱۳۱۷ به دنیا آمد. او متولد محله‌ی سنگلج در تهران است.
توسلی در سال ۱۳۳۵ وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد و سپس برای ادامه‌ی تحصیل به آلمان و آمریکا رفت.
بنا بر آنچه در زندگینامه‌ی رسمی منتشر شده‌ی آقای توسلی آمده است، او نام «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران» را در ابتدای انقلاب برای این نهاد پیشنهاد کرد. توسلی در این باره می‌گوید: «نام سپاه به واسطه «سپاه دانش» و «سپاه ترویج» و… که در تمام روستاها و شهرهای مختلف بود و جوان‌ها در آن خدمت می‌کردند، آثار مثبتی در ذهن مردم داشت. خب من از این واژه استفاده کردم. حالا سپاه نهادی بود که وظیفه‌اش پاسداری از ارزش‌های انقلاب اسلامی ایران بود، خلاصه‌اش شد «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران». خب انتظار ما این بود که این نهاد تا زمانی که نهادهای رسمی مثل ارتش کاملا پا بگیرد، به وظیفه‌شان عمل کنند؛ اما نهایتا سپاه به صورت یک نهاد دائمی در قانون اساسی درآمد و قرار شد هم سپاه و هم ارتش به عنوان دو نهاد قانونی عمل کنند. اولین پیش‌نویس ساختار و سازمان آن را هم تهیه کردیم و پس از تایید دولت موقت و شورای انقلاب، رهبر فقید انقلاب در اردیبهشت ٥٨ آن را اعلام کردند». [شرق]
توسلی در هفتم اسفند سال ۱۳۵۷ به‌عنوان شهردار تهران انتخاب شد تا به‌عنوان اولین شهردار پایتخت در پس از انقلاب فعالیت خود را آغاز کند. او با حکم دولت موقت به مدت دو سال شهردار تهران بود.
ماجرای استعفای توسلی از شهرداری تهران نیز خبرساز و جنجالی شد. او در این باره می‌گوید: «روزهای سختی بود، بعد از پایان دولت موقت من استعفا دادم که آقای بنی‌صدر رئیس دولت شورای انقلاب نپذیرفتند. در زمان دولت آقای رجایی نیز ایشان استعفای من را نپذیرفتند و نهایتا تعهد مکتوب دادند که مدیریت ما را با دولتشان هماهنگ کنند؛ اما متاسفانه به علت نگاه‌ها و حساسیت‌های سیاسی برخی از وزرای آن روز نتوانستند این کار را انجام دهند و چوب لای چرخ ما می‌گذاشتند؛ پروژه مترو با دخالت‌ها متوقف شد و نهایتا به جایی رسید که در زمان آقای مهدوی‌کنی، با حضور همین آقای میرسلیم و مرحوم آقای زواره‌ای که معاونان ایشان بودند، من را خواستند و گفتند شما فقط «زباله‌های شهر را جمع کنید.» در این شرایط من بار دیگر استعفا دادم و آقای رجایی که از دوستان خوب و نزدیک ما بودند، نپذیرفتند. من خدمت امام رفتم و در نامه‌ای که در سوابق هست به ایشان استعفای خودم را تقدیم کردم، ایشان از من خواستند که بیشتر مدارا کنم؛ اما وقتی بیرون آمدم با راهنمایی آیت‌الله توسلی که در دفتر ایشان بودند، با خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران مصاحبه‌ای کردم که در روزنامه‌ها منعکس شد. روز بعد آقای مهدوی‌کنی با تشکر استعفای من را پذیرفتند. من از پذیرش استعفا خیلی خوشحال شدم زیرا در شرایطی که اختیاری نیست، نباید مسئولیتی باشد». [شرق]
محمد توسلی در پیش و پس از انقلاب تحربه‌ی محکومیت و حبس به دلیل فعالیت‌های سیاسی را داشته است. او در سال ۱۳۴۶ ممنوع‌الخروج و در سال ۱۳۵۰ دستگیر شد. توسلی در پس از انقلاب نیز در سال‌های ۱۳۶۷، ۱۳۶۹، ۱۳۸۰، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۰ بازداشت شده است.
آقای توسلی از چهره‌های مبارز پیش از انقلاب است که در سال‌های اخیر دبیرکلی نهضت آزادی را بر عهده داشته و مشی منتقدانه‌ای را نسبت به عملکرد نظام سیاسی حاکم بر کشور دارد.
انتهای پیام
