پاسخ لیلا رجبی به گوینده‌ی «بی غیرت»

«لیلا رجبی»، ورزشکار المپیکی ایران که پس از شکستی در مسابقات از سوی مجری شبکه ی سه تلویزیون مورد خطابی توهین آمیز قرار گرفته است، در اینستاگرام نوشت:

«سلام خدمت همه ی دوستان، اول مي خواستم عذر خواهي كنم از نتيجه اي كه امروز به دست آوردم. تمام تلاشم رو كردم ولي متأسفانه امروز روز من نبود، مي خواستم بگم شما مي توانيد به نتيجه ی من انتقاد كنيد و من انتقادات شما را مي پذيرم، و من از خودم بيشتر از هر كسي انتقاد دارم، ولي كسي نبايد جلوي ٧٠ ميليون جمعيت من را «بي غيرت» عنوان كند. من ايراني الاصل نيستم و حدود ١٠ سال است که تابعيت ايران را پذيرفتم و ايران را دوست دارم، در ايران زندگي مي كنم و ايران را كشور خودم مي دانم و بارها پرچم سه رنگ ايران را در ميادين بين المللي برافراشته كرده ام كه اين افتخار بزرگي براي من بوده كه حداقل توانستم اين كار كوچك را براي كشورم انجام بدهم».

دنیا به لیلا رجبی احترام می‌گذارد ما مسخره‌اش می‌کنیم

به گزارش انصاف نیوز، همچنین متن یادداشت «شکوفه موسوی» در این باره که در شبکه های اجتماعی منتشر شده در پی می آید:

سرما، تمرین. گرما، تمرین. برف، تمرین. باران، تمرین. آفتاب، تمرین. تگرگ، تمرین. تابستان، تمرین. پاییز، تمرین. زمستان، تمرین. بهار، تمرین. یک سال، تمرین. دو سال، تمرین. سه سال، تمرین. چهارسال، تمرین. تنهایی، تمرین. با نامهربانی، تمرین. با دست خالی، تمرین. با بی‌پولی، تمرین. با بی‌توجهی‌ها، تمرین. بادل‌شکستگی، تمرین. باخستگی، تمرین. با مصدومیت، تمرین. با هرچه که بود و نبود، تمرین.

این تنها سکانسی کوتاه از زندگی لیلا رجبی تنها بانوی ایرانی است که توانسته رکورد حضور بانوان ایرانی را در افتخار آفرینی و دوومیدانی از آن خود کند و دوبار پیاپی سهمیه المپیک را برای ایران کسب کند. اما گویا کسب دو سهمیه ی المپیک و چندین و چند مدال باارزش آسیایی (که تا پیش از آمدن لیلا رجبی به ایران، رسیدن به آن چیزی شبیه ناممکن بود!) تنها برای ما ارزشمند، لذت بخش و بزرگ است و برخی مسوولان و کارشناسان که تا به امروز کارنامه ی افتخاراتشان نزدیک به صفر است، توقعات دیگری دارند!

وقتی سال گذشته همین روزها لیلا رجبی تنها و در سکوت، بدون حقوق و مربی رسمی به قزاقستان رفت و سهمیه ی المپیک گرفت، دوستان کارشناس کجا بودند تا واژه «غیرت» را معنا کنند؟

وقتی اردوها و برنامه ی لیلا رجبی در ماه‌های پیش از المپیک یکی پس از دیگری لغو شد، دوستان کارشناس کجا بودند تا واژه ی «غیرت» را معنا کنند؟

وقتی پاییز سال گذشته لیلا رجبی در سکوت تصمیم گرفت از حضور در المپیک انصراف دهد، اما مردانگی کرد و برای کشورش از این تصمیم کوتاه آمد، دوستان کارشناس کجا بودند تا واژه «غیرت» را معنا کنند؟

وقتی لیلا رجبی بدون مربی رسمی و قراردادی در ورزشگاه تکراری و فرسایشی آفتاب انقلاب صبح و عصر تمرین می‌کرد و دم نمی‌زد، دوستان کارشناس کجا بودند تا واژه «غیرت» را معنا کنند؟

وقتی لیلا رجبی چند روز مانده به المپیک به جای تمرکز و آرامش و انتظار برای شروع مسابقاتش، در راهروهای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک چشم‌انتظار بود تا حق مسلمش که همراهی مربی‌اش در المپیک بود را بگیرد، و آخر هم نتوانست به حق حداقلی‌اش برسد، دوستان کارشناس کجا بودند تا واژه «غیرت» را معنا کنند؟

وقتی لیلا رجبی چند روز پیش از المپیک در صفحه ی رسمی‌اش در متنی بلند و مهربانانه از هوادرانش تشکر کرد و با شهامت و روراستی اعلام کرد که نمی‌تواند در المپیک افتخاری بیافریند و دلایلش را توضیح داد و از درددل‌هایش نوشت، دوستان کارشناس کجا بودند تا واژه «غیرت» را معنا کنند؟

وقتی لیلا رجبی با تمام مسائل و مشکلات، کوهی از انگیزه و بزرگواری و نجابت است، دوستان کارشناس کجایند تا واژه ی «غیرت» را معنا کنند؟

خانم‌های ورزشکار ایرانی برای هرچه امروز دارند، سالها تلاش کرده‌اند و سکوت. جان کنده‌اند و مردانگی به خرج داده‌اند تا مبادا حداقل‌ها هم دریغ شود! به رقابت‌های المپیک که هر روز برگزار می‌شود نگاه کنید. مدال‌ها را دختران درو می‌کنند و کاروان ما در حسرت یک مدال، دلخوش چند رکورد ناچیز است.

بلکه سه رشته ی تاریخی‌مان شروع شود و به جدول رده‌بندی المپیک وارد شویم. رسانه‌های دنیا به احترام دختران ورزشکار و محجبه ی ما می‌ایستند و دست می‌زنند و ادای احترام می‌کنند اما ما نشسته‌ایم و غیرت دختران‌مان را با تمسخر قضاوت می‌کنیم!

بی آنکه بدانیم ورزش چیست؟ المپیک چیست؟ غیرت به چه معناست؟ و این بانوان ایرانی چقدر مردند که توانسته‌اند به المپیک بیایند و دست‌مریزاد به غیرتشان.

انتهای پیام