اقتصاد مذاکره

انصاف نیوز، شهرام سیدقلعه، فعال اقتصادی: رکود حاکم بر بازار با وجود شب عید و انتظار جنب و جوش فصلی بازار بسیار فراگیر و آزار دهنده است. شاید تا امروز هیچ آخر سالی را با این حجم رکود به یاد نداشته باشیم. البته این جمله‌ی “تا حالا اینجوری نبوده” یا “هیچ وقت شرایط به این بدی نبوده” یک عبارت پر تکرار و متداول در اوضاع این سالهای اقتصاد ماست.

روزی تأکید آقایانی که امروز در مسند مذاکره، ببخشید در مسند قدرت هستند این بود که نباید اقتصاد را به مذاکره گره زد. حرف درستی است. ولی همیشه همه چیز دست ما نیست. عکس العمل های بازار به مذاکرات و اخبار سیاسی گاهی آنقدر زیاد و موثر است که فعالیت های انجام شده احتمالی دیگر را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

اقتصاد مذاکره اقتصاد خوبی نیست. برنامه پذیر نیست. به شدت اقتضائی است. تصمیم گیری‌ها عمدتاً بر اساس اخبار دیشب و با نگرانی از اخبار امشب و بسیار محتاطانه است. اقتصاد مذاکره شکننده و دست به دهن است.

 فروشنده احتمال شکست می‌دهد و خریدار احتمال توافق. و این چرخش اقتصادی را کند می‌کند. ثمره این کندی هم کم شدن تولید، کم شدن درآمد، کم شدن شغل، و ده‌ها کم شدن به هم وابسته دیگر است.

(با پرهیز از ورود به مسائل سیاسی) اگر دو راه پیش روی کشور در مسائل بین المللی و تحریم و تعامل و ایستادگی و غیره باشد و هرچقدر تصمیم گیری سخت باشد ظاهراً راه سومی وجود ندارد. اگر هم راه سومی باشد آن راه مذاکره و دوباره مذاکره و بازهم مذاکره نیست. توافق موقت یا هرچیز شبیه به آن یعنی ادامه مذاکره. این مذاکرات شاید جلوی افزایش قیمت ارز و یا با تعمیق  رکود جلوی تورم را موقتاً بگیرد ولی راه حل نیست.

اقتصاد قوی، پویا و فعال، پشتوانه رفاه و پیشرفت جامعه است. افزایش قدرت اقتصادی و صنعتی نیاز به ثبات دارد. زیان بی ثباتی و ناپایداری در اقتصاد کمتر از زیان تحریم نیست. و ادامه دار شدن و فرسایشی شدن مذاکره اقتصاد ما را از دو سو مورد آسیب قرار می‌دهد. هم فشار تحریم، هم فرسایش مذاکره.

و نکته آخر: یک اقتصاد قوی از تحریم و تهدید آسیب نمی‌بیند. اگر امروز هرچند با تصمیم‌های سخت به توافقی دست پیدا کنیم که ثمره آن قوی شدن اقتصاد و صنعتمان باشد طولی نمیکشد که شرایطمان برای تعامل با دنیا عوض می‌شود. در زمانی که به دلیل افزایش توان اقتصادی و صنعتی دست بالاتر را داریم می‌توانیم در مواردی که روزی به ناچار کوتاه آمده‌ایم با اقتداری واقعی بازنگری کنیم.

انتهای پیام