درس‌هایی از به‌کارگیری و کناره‌گیری ایلان ماسک
فرزاد دهقانیان، استاد دانشگاه، در کانال تلگرامی خود نوشت: «آن‌قدر که حضور ایلان ماسک در فعالیت‌های انتخاباتی ترامپ و نقش او به‌عنوان رئیس اداره بهره‌وری دولت (DOGE) پس از پیروزی، مورد توجه رسانه‌های ایران قرار گرفت، کناره‌گیری او زیر ذره‌بین رسانه‌ها نرفت.
بر اساس قوانین وزارت دادگستری ایالات متحده، کارمندان دولتی ویژه (Special Government Employee) افرادی هستند که برای مدت ۱۳۰ روز یا کمتر در یک دوره ۳۶۵ روزه برای دولت کار می‌کنند.
ایلان ماسک به‌عنوان یک کارمند دولتی ویژه در دولت ترامپ منصوب شد. این نقش به او اجازه داده است تا به‌عنوان یک مشاور یا کارشناس موقت، بدون تعهد به کار تمام‌وقت در دولت خدمت کند. این محدودیت زمانی برای جلوگیری از تضاد منافع و اطمینان از این‌که افراد در این موقعیت‌ها به‌طور نامحدود در دولت باقی نمانند، طراحی شده است.
در سیستم اداری ایالات متحده، اگر فردی بخواهد بیش از ۱۳۰ روز در سال در یک نقش دولتی کار کند، باید به‌عنوان یک کارمند تمام‌وقت دولت شناخته شود. این به‌معنای پذیرش محدودیت‌ها و مقررات سخت‌گیرانه‌تری شامل موارد زیر است:
ممنوعیت تضاد منافع: فرد نمی‌تواند هم‌زمان در بخش خصوصی منافعی داشته باشد که بر تصمیمات دولتی او تأثیر بگذارد.
محدودیت‌های اخلاقی و شفافیت مالی: فرد ملزم به افشای دارایی‌ها و تعهدات مالی خود برای جلوگیری از فساد و سوگیری است.
وضعیت کارمند ویژه اغلب برای افراد سرشناس در بخش خصوصی، دانشگاهیان و متخصصان صنعت ایجاد می‌شود تا بدون محدودیت‌های یک شغل دولتی تمام‌وقت، به دولت کمک کنند. با اتمام دوره ۱۳۰ روزه، ماسک تصمیم گرفت که از نقش رسمی خود کناره‌گیری کند و تمرکز خود را بر شرکت‌های خصوصی‌اش معطوف نماید.
درس‌آموزی سیستمی
۱- ساختار سیستم، نقش مهمی در رفتار سیستم دارد. قانون محدودیت ۱۳۰ روزه کارمندان ویژه دولت، یک فرآیند کنترلی در ساختار سیستم دولت آمریکا است. این فرآیند کنترلی از یک‌سو باعث ساده‌سازی به‌کارگیری متخصصان حوزه خصوصی می‌شود و از سوی دیگر مانع ایجاد تضاد منافع (بهره‌برداری از موقعیت دولتی در حوزه خصوصی) و فساد مالی خواهد شد.
۲- ایلان ماسک تاکنون با دو زن ازدواج رسمی کرده است و از چهار زن مختلف دارای حداقل ۱۴ فرزند است. او در گذشته خود را آگنوستیک (ندانم‌گرا در زمینه وجود یا عدم وجود خدا) معرفی کرده، اما در سال‌های اخیر از خود به‌عنوان یک «مسیحی فرهنگی» یاد کرده است؛ یعنی کسی که با اصول اخلاقی مسیحیت همراه است، ولی به آموزه‌های دینی سنتی پایبند نیست.
نکته قابل‌توجه برای سیاستگذار ما این است که با وجود تمام این پیش‌زمینه‌های شخصی، فکری و مذهبی، دولت آمریکا از توان مدیریتی و تفکر استراتژیک او در ساختار حکمرانی بهره برده است. این همان مفهوم «نظم دسترسی باز» است که داگلاس نورث آن را از ملزومات توسعه کشورها می‌داند.
این در حالی است که در ایران، زمینه‌های فردی و باورهای شخصی گاه بهانه‌ای برای حذف نخبگان و متخصصان و قرار گرفتن در شرایط «نظم دسترسی محدود» می‌شود؛ رویکردی که مانعی جدی برای بهره‌گیری از سرمایه انسانی کشور است.»
انتهای پیام
خوب بود ،در ایران کسی که به سمتی میرسه بچه های خودش ،دختر عمو،پسر عمو ،دختر خاله ،پسر خاله ،واقوام رو به سر کار می اورد وهمگی هم خداروشکر با استعداد وژن خوب ،