قمه‌زنی و اقتدا به امام حسین؟!

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

ایّام محرم ایّام حزن و تقرّب‌جویی به اهل بیت است. اهل بیت در روز عاشورا به انواع مصائب گرفتار شدند از جمله این که مردانشان در میدان جنگ مورد اصابت شمشیر، خنجر، نیزه و… قرار گرفتند و زخمی شدند و خون زخمهایشان جاری شد و بدن و لباسشان خونین گردید و…

به نظر می‌رسد بعضی شیعیان به بهانه‌ی همرنگی و اقتدا به شهیدان کربلا، در این ایّام قمه می‌زنند و خود را مجروح می‌سازند و بدن و لباسشان را در این خون غرقه می‌کنند. این که آیا مجروح کردنِ خود ولو به عنوان اقتدا به کربلائیان، جایز است یا نه؟ بحثی فقهی و به عهده فقیهان است ولی قطعا این رفتار از نگاه ناظران بیرونی، بخصوص ناظران غیر مسلمان که از فلسفه آن هم آگاه نیستند، منظره ناخوشایندی دارد و سبب وهن مذهب می‌باشد. علاوه این که به نظر می‌رسد یک بد فهمی از اقتدا و همراهی با مردان کربلاست. برای این که اقتدا و همراهی با مردان کربلائیان به درستی فهم شود، به دقت در روایت زیر همت می‌کنیم.

سعد بن عبد الله اشعری که خدمت امام زمان(عج) تشرف داشته و سؤالاتش را مطرح می‌کرده و جواب می‌گرفته، از امام نقل می‌کند که: حضرت زکریا از خدا خواست نام پنج تن را به او یاد دهد. به امر خدا، جبرئیل او را به این نام‌های مبارک آگاه ساخت و حضرت زکریا با ذکر و توسل به این نام‌ها، خود را متبرک می‌نمود ولی دید ذکر چهار نام اول، او را مسرور می‌سازد ولی ذکر نام حسین، غم را بر وی مستولی و اشکش را جاری می‌گرداند. از خداوند علت را پرسید و خداوند او را خبر داد که حسین را امت جدّش خواهند کشت و امامت بعد از حسین، در نسل او استمرار خواهد یافت.

حضرت زکریا وقتی شنید پیامبر آخرالزمان و وصیّ و دخترش به مصیبت مرگ و قتل فرزند مبتلا می‌شوند. نتوانست خود را نگه دارد و فریاد ناله و زاری برآورد و سه روز از خلق برید و پیوسته در سجده‌گاهش عزاداری می‌کرد و به ناله و زاری می‌گفت: خدایا آیا بهترین آفریدگانت را به مصیبت قتل مظلومانه فرزند در راه دفاع از حقیقت گرفتار می‌کنی؟ خدایا آیا بر علی و زهرا لباس عزا می‌پوشانی؟ خدایا آیا چنین مصیبت دردناک و کمرشکنی بر آنان فرود می‌آوری؟

بعد برای اقتدا به آن ذوات مقدس و همدردی با آنان، از خداوند خواست تا فرزند پسر و نور چشمی‌ای به وی عطا کند و وی را به مصیبت قتل آن فرزند عزیز در راه دفاع از حق به ‌دست دشمنان دین مبتلا سازد تا با رسول خاتم و اهل بیتش همدردی و همراهی کرده باشد و خداوند دعایش را اجابت کرد و یحیی را به او بخشید که شباهت‌های زیادی به امام حسین داشت و همچون امام حسین، مظلومانه به دست دشمنان دین در راه دفاع از حق و دین. کشته شد و همچون امام حسین سر از تنش جدا ساختند و به پیشگاه ستمگری پیشکش کردند و بدین گونه دعای زکریا مستجاب شد و توفیق اقتدا و همدردی و همراهی با پیامبر خاتم نصیبش گردید.(بحارالانوار، ۴۴/ ۲۲۲-۲۲۳).

این روایت به ما می‌آموزد برای اقتدا و همراهی با اهل بیت، در میادین مختلف دفاع از دین خدا و حق شرکت کنیم و در میدان های دفاع از حق و عدالت، و ستیز با ظلم و جباریت، جان و بدنمان را آماج تیر کین دشمنان حق سازیم تا به دست ظالمان و در راه دفاع از حق خونمان جاری گردد نه این که خود شمشیر بکشیم و بر سر و بدن خود بزنیم و خونمان را نه در میدان دفاع از حق و به دست دشمنان، که به دست خودمان بدون فایده معقول بر زمین بریزیم!

انتهای پیام